[:nl]

In 2010 werd het Little League toernooi al snel een domper. Een week of vier voordat de nationale kampioenschappen plaats zouden vinden brak ik in de laatste competitiewedstrijd voor de zomerstop, als catcher, een botje in mijn vanghand. Het zou niet het enige persoonlijke lichamelijke drama in 2010 zijn, maar ik moest van de zijkant toekijken hoe team Rotterdam het net niet haalde…

In 2011 kon en mocht ik er wel bij zijn. Niemand zou kunnen vermoeden dat Team Rotterdam gewoon het beste Little League team ooit zou worden. Ongeslagen in alle wedstrijden in Nederland en tijdens het EK mochten we als hoofdprijs naar de World Series in Williamsport, Pennsylvania. Vriendschappen voor het leven, sportmomenten die nooit meer uit de boeken zullen verdwijnen en een team waar iedereen voor elkaar door het vuur ging.

In 2015 kon ik, helaas door te lang durende blessuretijd, niet in de vorm In zijn om mee te kunnen naar het EK voor landenteams. Daardoor kon ik wel ingaan op de uitnodiging om weer terug te gaan naar Kutno in Polen. Niet voor de Little League maar voor de Big League. Het werd een superteam en het was enorm leuk om al die oude Little League vrienden weer te gaan ontmoeten die in 2011 zijn achtergebleven.

Een jaar later (2016) vormen we onieuw met de spelers die nog speelgerechtigd waren een nieuw team e wederom werden we in Nederlands kampioen én Europees kampioen in Kutno, Polen. Het tweede jaar naar Easly, usa voor de Big League World Series. Ik kan alleen maar trots en nederig zijn dat ik als één van de weinigen in Europa maar liefst 3 keer naar een Little League World Series mocht gaan en enorm veel vrienden aan over heb gehouden.

[:]