In 2010 ben ik via de try-outs van de Unicorns gevraagd deel te nemen aan het Rotterdam United Baseball programma.

Helaas werd ik direct getroffen door een ernstige knieblessure die mij heel lang aan de kant zou houden. Met behulp van heel veel specialisten en mijn ouders heb ik gevochten om zo snel mogelijk weer back-on-track te zijn. Het was zwaar, heel zwaar. Alleen maar liggen, fysio en soms een balletje vangen terwijl iedereen keihard aan het trainen was. Mentaal werd ik er sterk door, maar niet kunnen spelen is hard. Na maanden aan de zijkant te hebben gestaan voelde in in april 2011 ineens dat sommige bewegingen makkelijker gingen. Een tweede scan maakte duidelijk dat het onmogelijke was gebeurd. Het stuk bot was weer aangegroeid. In mei werd mijn knie genezen verklaard en ik mocht voorzichtig weer starten met trainen. Eindelijk, eindelijk mocht ik werken naar het dagelijks trainen op het veld. En dat werd in 2011 een mooi avontuur.

Na een paar voorzichtige trainingen mocht ik vlak voor de Little League waar ik nog net de leeftijd voor had, eindelijk de eerste ballen pitchen in het academie pak. Het waren maar een paar ballen maar wat een geweldige ervaring was dat..

Ik ben de academie, alle mensen van Tamminga Fysio in Utrecht, mijn school en uiteraard mijn ouders dankbaar dat zij mij geholpen hebben met mijn herstel.
Mijn baseball avontuur kan eindelijk beginnen…yeahhhh