Unicorns 2011

Angelo

2011, Rotterdam United Baseball, Unicorns Aspiranten

Het eerste jaar in de Unicorns begon met ellende. Diepe ellende. Ik had me er zoveel van voorgesteld en uitgerekend op de eerste zaaltraining schiet er iets in mijn knie. Een scherpe diepe pijnscheut die niet meer weg gaat. De dokter vermoedt Osgood Schlatter. Foto’s wijzen uit dat hij gelijk heeft. Via de fysio van Neptunus kom ik terecht bij Rob Tamminga Fysio die me gaan bijstaan. Er wordt gelijk bij gezegd dat het best ernstig is en herstel drie jaar gaat duren. Mijn wereldje stort een beetje in. Drie jaar niet meer honkballen doet zeer en samen met mijn ouders beslut ik alles op alles te zetten om te gaan herstellen. We komen terecht bij het Olympisch Netwerk en via dat netwerk bij sportartsen, dietistes en een haptonoom die verbonden zijn aan Olympische spelers met blessures. Mijn vader brengt en haalt me elke dag naar school en mijn school helpt me ook door me de sleutel van de lift te geven zodat ik bijna nergens hoef te lopen en mijn knie belast.

Het is hard om bij elke training alleen toe te moeten kijken en af en toe wat ballen af te vangen maar door te kijken en te luisteren kan ik wel alles meenemen hoe trainingen worden opgebouwd. En langzaam, heel langzaam gaat het iets beter. Mijn bed is mijn beste vriend in die tijd. De fysio trainingen gaan echter beter en in februari ben ik pijnloos en kan ik andere oefeningen gaan doen. En wat niemand voor mogelijk hield. In april wijst de tweede scan en foto uit dat ik genezen ben. “The mind is stronger than the body…”

Het team was inmiddels al op het veld aan het trainen en langzaam kan ik, buiten de reguliere trainingen, gaan werken aan mijn conditie. ik voel nergens pijn meer en ik maak me op voor mijn eerst competitiewedstrijd. Helaas ben ik wel eerste jaars dus kom ik weinig aan spelen toe. Meestal is het een paar inningen in het outfield. Niet echt mijn plek, maar ik ben al blij dat ik wat speeltijd krijg. In de pupillen speelde ik alleen maar korte stop en pitcher n soms voel ik in als 3e honk of 1e honk als er geen spelers beschikbaar waren. Bij de Unicrons krijg ik te horen dat mijn voetenwerk niet “snel” genoeg is. Het outfield is dus niet echt mijn ding. Wel leuk is dat ik mijn comeback in de Unicorns mag maken op de heuvel. Alhoewel, heuvel, ik moet er aanvankelijk een paar meter voorstaan maar ik weiger en wil gewoon de volle lengte gooien. Dat mag….

Inmiddels is ook het Little League avontuur begonnen en ik wordt met Phayson vrijgegeven om er aan mee te mogen doen. Ik beschouw het als bonus voor mijn inspanningen om te herstellen en als kans om zo snel mogelijk weer helemaal fit te worden. Ik ben blij en trots dat ik, in tegenstelling bij de unicorns, wordt aangewezen als pitcher/korte stop. Coach Ken Brauckmiller kende ik al van Neptunus pupillen 1 en hij leert me de basis van echt pitchen en bij de Unicorns leer ik nog meer van pitchercoach Ferenc Jongejan.

RAW2691

2011, Rotterdam United Baseball, Unicorns Aspiranten

Na het Little League avontuur wat duurde van juni tot september pik ik de draad bij de Unicorns weer op en vreemd genoeg krijg ik direct de korte stop/ pitcher plekken toegewezen dus ik heb schijnbaar vorderingen gemaakt. Al met al speel ik voor mijn gevoel nog steeds te weinig. Ik mag alleen maar 1 van de twee wedstrijden per dag meedoen. We eindigen ergens in de middenmoot maar mijn jaar is al met al prima verlopen en ik neem me voor om mijn tweede jaar nog harder te gaan knallen.